Czym uszczegółowić sens Dnia Patronów Szkoły? Czy to jedynie święto ludzi, których już pośród nas nie ma? Święto wszystkich wspomnień, które o sobie żywymi pozostawili? Obsychająca rutyną reminiscencja mimowolnie zapominanych czasów?
‘Wszystko ma swój czas…’ – biblijne nieco konteksty wplecione skrzętnie w osnowę muzycznej popkultury… Ale czyż nie jest to święto sensu istnienia miejsca, które kiedyś ktoś – Pani Zofia i Pan Tadeusz – sobie wymarzyli i uczynili wszystko, by je stworzyć, zakotwiczyć w danej im rzeczywistości i na miarę ówczesnych możliwości uskrzydlić..? Z niezmąconą wiarą, że na zawsze żywym pozostanie, codziennością swą bliskim założycielskim ideom.
Święto ogromu osiągnięć i doświadczeń, który miały się przydarzyć niemal 80-letniej placówce, ulokowanej z pozoru gdzieś na poboczu życia – choć dzielnie się z tej enklawy, raz po raz, żywotności swej pełnią ukazującej..?
Czy nie przypadkiem święto sensu istnienia tych wszystkich – w tym nas tu dziś obecnych – którzy choćby chwilę własnego życiowego sensu tu spędzili lub wręcz zainwestowali..? Treścią własnych działań nadali sens szkole, swymi słusznymi celami wspierając jej nadrzędny cel – bycia miejscem, gdzie młody człowiek odnajduje się, kształtuje, wychowuje i dojrzewa.
Mawiają, by im starsze miejsce, tym więcej szacunku mu okazać… Choćby przez wzgląd na to, jak nieoczekiwanie zacni ludzi mogli tu wcześniej bywać, żyć, działać, spełniać się, oddawać siebie, czerpać stąd – tworząc swój życiowy zamysł… Którym, być może, pszczelowolskie lata podały rękę, wlały otuchę w serce – tworząc kładkę nad spiętrzonymi nurtami pogubionej, bywa, młodości.
Szanowni Patroni naszej szkoły. Wierzymy, że choć czasem na nas spoglądacie. Kibicujecie naszej codzienności. Dostrzegacie w naszych działaniach nieobumarłą garść Waszych ideałów. Jesteśmy tacy, a nie inni. Podobnie poszukujący swego miejsca na mapie życia i świata. Zapewne podobnie niepewni kolejnego ruchu na szachownicy oczekiwań, które stawia wyzwanie dorosłości.
‘Śladami idziem pszczoły…’ – taki nasz drogowskaz. Bezustannie, wierzymy, słuszny – na każdy czas.
