Rodzice zazwyczaj chcą dla swoich dzieci “jak najlepiej”. Kiedy okazuje się, że ich dziecko się samookalecza, nierzadko jest to dla nich olbrzymim szokiem. Często zdarza się, że dowiadują się o tym problemie przypadkiem. Zauważają okaleczoną nogę, która wyłania się spod podwiniętej nogawki dziecka lub kątem oka dostrzegają bliznę na ręce, gdy dziecko ma na sobie T-shirt. Wpadają w popłoch, gdyż nie rozumieją, jak to możliwe, że ich dziecko dopuszcza się okaleczania własnego ciała.
Samookaleczenia to działania, których celem jest świadome ranienie swojego ciała i zadawanie sobie bólu. Osoba samookaleczająca się nie ma więc na celu odebrania sobie życia. Formą samookaleczeń może być (i najczęściej jest) nacinanie skóry, często na nadgarstkach, rękach, udach, nogach. Mogą to być także oparzenia czy nakłucia skóry, wyrywanie sobie włosów i inne zachowania, które mają na celu zadawanie sobie cierpienia. Problem samookaleczeń dotyczy niestety coraz większej liczby dzieci, zwłaszcza tych w wieku nastoletnim.
Zachęcamy do zapoznania się z całym artykułem opracowanym przez mgr Karolinę Półrola-Miętkę dostępnym tutaj: Samookaleczanie u dzieci i młodzieży
